week 4 en 5

Dag lieve allemaal!

Week 5 zit er voor mij alweer op. Twee weken geleden schreef ik mijn laatste blog, dus ik zal verdergaan waar ik gebleven ben. .

maandagochtend, week 4, een week over identiteit. ''Mooi!'', dacht ik. dat word een makkie, want ik weet wie ik ben, ik ken mijn identiteit in Christus, dus kom maar op! Ik had het nog niet gezegd of de lerares van die week begon te gooien met verhalen en begrippen die ik nooit eerder zo had gehoord.. Klinkt gek, maar voor de week over  identiteit leek ik beter te weten wie ik was dan na die week. Ik werd bij veel dingen stilgezet, waar ik nooit eerder aan had gedacht. Tot 4 keer toe ontving ik van verschillende hoeken Psalm 139. Wat wilde God me zeggen? ''Ik ken jou, door en door.'' En ik maar denken dat ik het wel beter wist.. God gaf me inzicht in mijn eigen leven; ''Ik ben God, jij niet. Ik ken jou beter dan je jezelf kent. Ik weet wat je nodig hebt.'' Hij leerde mij die week dat ik niet zelf kan bepalen wat het beste is. Dat ik met elke keuze terug naar Hem moet. Auw, werd ik even mooi op mijn nummer gezet. Maar uiteraard in liefde! Door de week heen liet God me zien wat hij over me zei. Spreuken 31, over de sterke vrouw, werd over me uitgesproken. Allemaal mooie dingen, die me sterker hebben gemaakt dan ooit te voren. 

Het einde van week 5 was in zicht. Die zondagochtend al onze spullen gepakt en in de auto's gesprongen. Na ruim 5 uur bereikte we 'Lake Waikaremoana', een groot meer in het midden van het noorder eiland. Daar begon onze tocht. Met een gigantisch zware backpack begonnen we de wandel. 5 dagen om het meer, 45 km in totaal, kamperen in tenten en lessen in de buitenlucht! Het was onbeschrijfelijk! 

De eerste dag was zwaar. Berg opwaarts met backpack en al, maar het uitzicht was onze beloning. Het was schitterend. Dag twee dus berg af, wat blijkbaar nog moeilijker is! Onze bovenbenen begonnen al wat te branden, maar dat gaf alleen maar meer voldoening. Over modderige paden, over riviertjes via grote stenen vasthoudend aan een touw zodat je niet wegglijd het water in, door de modder glijdend, schommelbruggen over diepe afgronden, het was GE-WEL-DIG! Wat een avontuur! En ik had het niet beter kunnen hebben dan met deze groep! 

Door het wandelen heen, elkaar bijna tillend over de blubber en rotsen, groeit de band ongelofelijk. Iedereen keek naar elkaar om. De sterke mannen sleepten de vrouwen met de te korte beentjes over grote plassen. Op een gegeven moment was er een oversteek over water via grote gladde stenen. Ik liep voorop en een van de mannen achter mij. Alsof het een makkie was sprong ik met backpack en al van steen naar steen. Totdat.. Mijn voet geen grip vond op een gladde steen. Het gewicht van mijn backpack trok me naar achteren, waar een van de mannen liep. Binnen geweldige snelheid stond hij met een voet op een steen, de andere op de steen waarop ik weggleed, en duwde zichzelf onder mijn backpack, zodat ik niet met mijn rug het diepe water in zou vallen. daar lag ik dan, ondersteboven op mijn rug. Snel duwde hij me terug overeind en ik vond mijn evenwicht weer. Dat noem ik nog eens teamwork! Helaas liep hij de dag erna niet achter me, en belandde ik met mijn achterste in de blubber.. Ach, moddervegen overal heeft ook weer iets!

Ik heb geen woorden voor deze groep en de leiders.. Het is zo fijn samen! Maar ondanks dat overviel een zekere heimwee me vandaag.. Hoeveel ik ook van ze hou, ze zullen nooit de vervanging zijn voor jullie. Voor mijn lieve Immanuel, mijn geweldige familie, beste opa en oma, super goede vrienden en voor jou! Ik mis jullie..

Morge start week 6.. thema: Relaties
Iets zegt me, dat het een zware week gaat worden..